دوستان گرامی رمضان آمد درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده می شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد تا سفره و نان بینی.... کی جان و جهان بینی ؟ ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما بر بند سر سفره بگشای ره بالا ای یاوه هر جایی، وقتست که باز آیی بنگر سوی حلوایی تا کی طلبی حلوا... مرغت ز خور و هیضه، ماندهست درین بیضه بیرون شو از این بیضه تا باز شود پرها بر یاد لب دلبر خشکست لب مهتر خوش با شکم خالی مینالد چون سرنا خالی شو و خالی به لب بر لب نایی نه چون نی زدمش پر شو و آنگاه شکر میخا... گر تو به زیان کردی آخر چه زیان کردی کو سفره نان افزا کو دلبر جان افزا از درد به صاف آییم و زصاف به قاف آییم کز قاف صیام ای جان، عصفور شود عنقا صفرای صیام ار چه، سودای سفر افزاید لیکن ز چنین سودا یابند ید بیضا هر سال نه جوها را میپاک کند از گل تا آب روان گردد تا کشتشود خضرا بر جوی کنان تو هم، ایثار کن این نان را تا آب حیات آید تا زنده شود اجزا... بستیم در دوزخ یعنی طمع خوردن بگشای در جنت یعنی که دل روشن بس خدمتخر کردی بس کاه و جوش بردی در خدمت عیسی هم باید مددی کردن تا سفره و نان بینی کی جان و جهان بینی رو جان و جهان را جو، ای جان و جهان من اینها همه رفت ای جان بنگر سوی محتاجان بی برگ شدیم آخر چون گل ز دی و بهمن سیریم ازین خرمن، زین گندم و زین ارزن بی سنبله و میزان، ای ماه تو کن خرمن ... (کلیات شمس جزء هفتم صص 92، 91) |
No comments:
Post a Comment