| به نام او سلام دوستان هزاران بوسه بر دستان شما که انقدر به من لطف داشتید ، و بعد از ایمیل جنجالی عکس بازیگران قدیمی ایران حدود 12500 ایمیل فقط تشکر از جانب شما خوبان و سروران عزیزم بود، بسیار سپاسگذارم ، از پدر مادرهایی که من باعث شدم یاد گذشته بیفتن ممنونم خیلی خیلی خیلی وحشتناک از ایمیل قبلی استقبال شد ، امروزم یک ایمیل ناقابل براتون قرار دادم که امیدوارم خوشتون بیاد فقط باز هم اینباکس منو مزین کنید به ایمیلهای قشنگتون راستی عذر خواهی میکنم که اسم بازیگران رو یادم رفته بود بنویسم ، انی وی هر عزیزی دوست داشت اسمهاشون رو بدونه میتون از طریق یاهو چت با آی دی من تماس بگیره و من در خدمتش هستم و بهش میگم ، آی دی من : vahid_rebel و برای بیان نظرات و انتقادات سازنده : vahid_rebel@yahoo.com
شهر پاسارگاد در 70 كیلومتری شمال تخت جمشید ، در جاده آسفالته شیراز ��� آباده ، در فاصله سه كیلومتری جاده قرار دارد. دشتی كه پاسارگاد در آن واقع شده، " دشت مرغاب" نامیده می شود و با مساحتی حدود 20��15 كیلومتر ، 1200 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. رود پُلوار كه در ایران باستان مدوس ( Medus) نامیده می شد، این دشت را سیراب می كند پیش از این كه شهر پاسارگاد در دشت مرغاب ساخته شود، این دشت از سابقه تمدنی سه هزار ساله برخوردار بود و روستاهایی چون تل نخودی، تل خاری(خری)، تل سه آسیاب و دو تولان ( دو تُلون) كه در هزاره چهارم و سوم پیش از میلاد، در آنها كشاورزی می شد، دارای رونق و شكوه ویژه ای بود. برخی از مورخان ذكر كرده اند كه كورش با شكست آستیاگس ( آستیاك ) در سال 550 پیش از میلاد، امپراتوری ماد را سرنگون كرد. او در میدان جنگی كه بر مادها پیروز شد، محلی را برای اقامت خود به عنوان پایتخت برگزید. این محل همین دشت مرغاب است. وجه تسمیه پاسارگاد در مورد واژه پاسارگاد نظریات گوناگونی ابراز شده است: نخستین كسی كه در این زمینه اظهار نظر كرده، هردوت است كه از �� پاسارگادی �� به عنوان مهم ترین طایفه و عشیره پارسیان نام برده و هخامنشیان را برخاسته از این طایفه می داند. ��كنت كورس�� این واژه را به صورت �� پارسه گَـَد �� آورده است..اصولاً وجه اشتقاق این واژه در پارسی باستان مورد تردید است و پاسارگاد را �� محل استقرار پارسیان �� ، �� زیستگاه پارسیان �� ، �� تختگاه پارسه �� و �� دژپارسیان �� معنی كرده اند. �� هالُك �� براساس گـِل نبشه های تخت جمشید معتقد است كه صورت ایلامی واژه پاسارگاد، بَتَركَتَ (Batrakata) بوده است. آثار باستانی پاسارگاد مجموعه آثار پاسارگاد در محوطه ای به پهنای دو و درازی سه كیلومتر گسترده است. همین گستردگی موجب شده كه �� هنری فرانكفورت �� اظهار نماید پاسارگاد مكان استقرار یك فرمانروای كوچ نشین بود. این آثار از شمال به جنوب به پنج گروه زیر تقسیم می شوند: 1. صفه ( ایوان مسقف ) عظیم تل تخت یا تخت مادر سلیمان و باروی( دیوار) خارجی آن. 2. محوطه مقدس در شمال غرب آن. 3. ساختمان زندان. 4. مجموعه كاخ ها شامل محوطه چهار باغ با آب گذرها، حوضچه های سنگی و كاخ های پذیرایی یا بارعام، كاخ اختصاصی كوروش یا كاخ مسكونی، كوشك های الف و ب ، درگاه و پل. 5. آرامگاه كوروش در فاصله 5/1 كیلومتری كاخ ها. آثار باستانی پاسارگاد از لحاظ تاریخی به سه دوره ویژه تعلق دارند: 1. آثار پیش از تاریخ و پیش از دوره هخامنشی:ضمن كاوش های باستان شناسی در شمال آرامگاه كوروش، در صفه سنگی مشهور به تخت سلیمان، چند تكه سفال نقش دار و قسمتی از یك مجسمه سنگی از دوره ایلامی كشف شد.. 2. آثار دوره هخامنشی:این آثار در برگیرنده ی كاخ پذیرایی كوروش ، كاخ اختصاصی كوروش ، كاخ شرقی با نقش برجسته انسان بال دار، صفه سنگی معروف به تخت مادر سلیمان ( تل تخت ) ، آب نماهای كاخ شاهی ، حوضچه های سنگی ، ویرانه برج سنگی ، بنای موسوم به زندان ، دژ پاسارگاد ، آتشكده پاسارگاد و آرامگاه كوروش. 3. آثار بعد از اسلام:این آثار شامل مسجد اتابكان كه در رمضان سال 621 ه. ق توسط �� اتابك زنگی �� ساخته شد ، كتبیه و محراب كنده شده در اتاق آرامگاه كوروش كه در همان زمان اتابك زنگی حجاری شد ، بنای اسلامی به نام مدرسه یا كاروانسرا درصد متری شمال آرامگاه كوروش كه آن را هم اتابك زنگی ساخته و اینك به صورت ویرانه درآمده است. در سال 1328 شمسی یك قطعه سنگ از كتیبه ای كه روی آن جمله �� السطان المطاع ابوالفارس �� به خط ثلث زیبا حكاكی شده ، از زیر خاك بیرون آمد. با توجه به این كه ابوالفارس لقب �� شاه شجاع مظفری �� (759 تا 776 ه. ق) بود و چند سكه از وی نیز پیدا شد، نظر بر این است كه این پادشاه هم، ساختمان یا ساختمان هایی در پاسارگاد احداث كرده بود. آرامگاه كوروش آرامگاه كوروش بزرگ مهم ترین اثر مجموعه ی پاسارگاد كه در دوره ای به �� مشهد مادر مقدس �� مشهور بود، از سال 1820 به بعد به عنوان آرامگاه كوروش شناسایی شد. بنای آرامگاه میان باغ های سلطنتی قرار داشت و از سنگ های عظیم كه درازای بعضی از آنها به هفت متر می رسد ، ساخته شده است. تخته سنگ های آرامگاه با بست های فلزی به هم پیوسته بود. این بست ها بعدها سرقت شد ؛ هر چند بیشتر این آسیب ها بعدها ترمیم شد، اما جای خالی برخی از آنها به صورت حفره هایی در دل سنگ باقی مانده است. بنای آرامگاه از دو قسمت تشكیل شده است :یكی سكویی شش پله است كه قاعده آن به شكل مربع مستطیل به وسعت 165 متر مربع است ودیگری اتاقی كوچك به وسعت 5/7 متر مربع با سقف شیب دار است كه ضخامت دیوارهایش به 5/1 متر می رسد. در ورودی آرامگاه با پهنای 75 سانتی متر در سمت شمال غربی بنا قرار دارد.پس از كشته شدن كوروش در جنگ با سكاها، جسد او را مومیایی كردند و در میان تخت زرینی نهادند و اشیای سلطنتی و جنگی او را در كنارش گذاشتند. این آرامگاه در حمله ی اسكندر مقدونی تاراج شد. آرامگاه كوروش در تمام دوره هخامنشی مقدس به شمار می آمد. این تقدس در دوران اسلامی نیز به قوت خود باقی ماند و مردم از آنجا كه ساختن بناهای عظیم سنگی را خارج از قوت بشری می دانستند، ساخت آن را به حضرت سلیمان كه دیوها را برای انجام كارهای دشوار در خدمت خود داشت، نسبت دادند و آن را " مشهد مادر سلیمان" نامیدند.                    بدرود تا درودی دیگر این است ربل من 
 تنظیم : وحید محمدی درباره من : http://360.yahoo.com/vahid_rebel وبسایت : www.vahid-mohammadi.org ایمیل : vahid_rebel@yahoo.com | 
No comments:
Post a Comment