من آموخته ام ... ... که تنها کسي که مرا در زندگي شاد مي کند کسي است که به من مي گويد: تو مرا شاد کردي ... که هرگز نبايد به هديه اي از طرف کودکي، نه گفت ... که هميشه براي کسي که به هيچ عنوان قادر به کمک کردنش نيستم دعا کنم ... که مهم نيست که زندگي تا چه حد از شما جدي بودن را انتظار دارد، همه ما احتياج به دوستي داريم که لحظه اي با وي به دور از جدي بودن باشيم ... که گاهي تمام چيزهايي که يک نفر مي خواهد، فقط دستي است براي گرفتن دست او، و قلبي است براي فهميدن وي ... که زندگي مثل يک دستمال لوله اي است، هر چه به انتهايش نزديکتر مي شويم سريعتر حرکت مي کند ... که چشم پوشي از حقايق، آنها را تغيير نمي دهد ... که اين عشق است که زخمها را شفا مي دهد نه زمان ... که زندگي دشوار است، اما من از او سخت ترم آموخته ام كه همه مي خواهند روي قله كوه زندگي كنند، اما تمام شادي ها وقتي رخ مي دهند كه در حال بالا رفتن از كوه هستيم.. ثروتمند كسي نيست كه بيشترين ها را دارد ، بلكه كسي است كه به كمترين ها نياز دارد. ... که فرصتها هيچ گاه از بين نمي روند، بلکه شخص ديگري فرصت از دست داده ما را تصاحب خواهد کرد كه فقط چند ثانيه طول مي كشد تا زخم هاي عميقي در قلب كساني كه دوستشا ن داريم ، ايجاد كنيم اما سال ها طول مي كشد تا آن زخم ها را التيام بخشم. كه اگر مايلم پيام عشق را بشنوم ، خود نيز بايستي آن را ارسال كنم. fariba |
No comments:
Post a Comment