| (قسمت 3: طریقه افزايش متابوليسم پايه بدن) چگونه غذا بخوريد تا لاغر شويد؟ غذا نخوردن و رژيم های غذایی سخت و طولانی مدت در واقع بدن را بيشتر مستعد ابتلا به مشکل چاقی می نمايند. کاهش قابل ملاحظه ی مقدار غذا ی مصرفی روزانه، در حقيقت موجب کند تر شدن سرعت متابوليسم بدن میگردد.
به بيانی بسيار ساده، متابوليسم به مجموعه ی پروسه های بيوشيميايی، و فيزيولوژيکی بدن انسان برای حفظ حالت هوميواستازی، نيز تجزيه ی مواد غذايی مصرفی توسط بدن، و همچنین استفاده از انرژی موجود در آنها اطلاق میگردد. یا به بیانی دیگر، متابوليسم مجموعه ی عملکرد های بيوشيميايی بدن انسان می باشد. همچنين، سرعت سوزاندن کالری های موجود در مواد غذايی مصرف شده توسط سلولهای بدن، به نرخ متابوليکی بدن انسان مرتبط می باشد. هر چه متابوليسم بدن سريع تر باشد، بدن با سرعت و نیز کارايی بیشتری قادر به هضم و جذب غذا ها و نيز سوزاندن چربی ها می باشد. بدن انسان همواره و در تمامی شرايط، حتی در هنگام خواب و استراحت، در حال سوزاندن کالری می باشد. اين کالری ها صرف کمک به حفظ حالت هوميو استازی بدن می گردند. زيرا که تمامی سلولها، بافت ها، و نيز ارگان های بدن انسان، برای انجام فعاليت های طبيعی خود نيازمند به صرف انرژی می باشند. به عنوان مثال، قلب برای پمپ کردن خون در سرتاسر بدن، ريه ها برای انجام عمل تنفس، و نيز سلول های مغزی(حتی در حالت خواب)، برای انجام کليه ی فعاليت های خود نيازمند به صرف انرژی می باشند. برخی از افراد به طور طبیعی دارای سرعت متابوليسم پايين تری نسبت به سايرين می باشند. اين دسته از افراد سخت تر می توانند وزن خود را کم نمایند؛ و نيز بيشتر مستعد ابتلا به چاقی می باشند. به طور کلی، فعاليت های سلولی در سلولهای کودکان و نیز جوانان سريع تر بوده و بدين واسطه نيز در افراد جوانتر سرعت متابوليسم بالاتر می باشد. همچنين، به طور معمول با افزايش سن سرعت متابوليسم در يک فرد کاهش خواهد يافت. به طور کلی، سرعت متابوليسم در بدن يک فرد، از بافتی تا بافت ديگر متفاوت می باشد. به عنوان مثال، سرعت متابوليسم در بافتهای ماهيچه ای بدن به مراتب بالا تر از سرعت متابوليسم در بافت چربی بدن می باشد. اين بدان معناست که بافت های ماهيچه ای بدن قادر به سوزاندن مقادير بالاتری از انرژی در مقايسه با بافتهای چربی می باشند. شايان ذکر است که بافتهای ماهيچه ای حتی در حالت استراحت کامل (به عنوان مثال در حالت نشستن بدون حرکت و يا حتی در هنگام خواب) نيز، قادر به مصرف و سوزاندن انرژی بسيار بيشتری در مقايسه با بافت های چربی میباشند. اين يکی ديگر از مکانیزم هایی است که بر اساس آن ورزش کردن به حفظ سلامتی و همچنين به کاهش وزن بدن کمک می نمايد. ورزش کردن، علاوه بر کمک به بهبود عملکرد کليه ی سلولها و ارگانهای بدن، به افزايش جرم ماهيچه های بدن نيز کمک نموده و بدين واسطه موجب افزايش سرعت متابوليسم بدن می گردد.
حتی در حالتی که فرد به انجام هيچگونه فعاليت بدنی ای نيز مشغول نمی باشد، بدن همچنان قادر می باشد مقدار کالری بيشتری را فقط به واسطه ی افزايش سرعت متابوليسم خود بسوزاند. البته لازم به ذکر است که برای حفظ سرعت بالای متابوليسم، پيروی از يک برنامه ی ورزشی مداوم و مستمر به فرد توصيه می گردد. چه عواملی می توانند منجر به کاهش سرعت متابوليسم گردند؟ بدن انسان در طول دوران تکاملی خود، قادر بوده تا خود را به بهترين نحو به محيط اطراف وفق داده، و بدين واسطه شانس زنده ماندن خود را افزايش دهد. بديهی است که در طول دوران تکامل فيزيولوژيکی انسانها، آب، مواد غذايی و نيز ديگر مايحتاج انسانها هميشه به مقدار مورد نياز آنها فراهم نبوده است. در طول دوران تکامل فيزيولوژيکی، بدن انسان اين توانايی را يافته است که نياز های خود به مواد غذايی را تحت شرايط قحطی کاهش دهد. که اين به نوبه ی خود منجر به افزايش احتمال بقای فرد در شرايط قحطی می گردد. اجداد ما در طول دوران زندگی خود بارها مواجهه با شرايط سخت و نیز کمبود غذا را تجربه کرده اند، و انسان امروزی از نظر فيزيولوژيکی، نتيجه ی تکامل فيزيولوژيکی اجداد خود می باشد. در گذشته، مواد غذايی به صورت فصلی در اختيار اجدادمان قرار داشته اند. آنها تابستانها از انواع گوشت ها و ميوه ها استفاده نموده و خود را برای زمستان آماده می نمودند. حال آنکه در زمستان تهيه ی غذا برای اجدادمان دشوار تر بوده است. در طول دوران تکامل فيزيولوژيکی، بدن انسان به مرور اين توانايی را يافت تا خود را با شرايط محيط وفق دهد. حال آنکه، بدن انسان امروزی قادر به تشخيص قحطی از رژيم غذایی نمی باشد. امروزه، فردی که رژيم می گيرد، در حقيقت به بدن خود اين سيگنال را می دهد که مواد غذا يی به مقدار کافی و مورد نياز بدن در دسترس نمی باشند. اين همان سيگنالی است که در شرايط قحطی مواد غذايی (به عنوان مثال کمبود غذا در فصل زمستان) در بدن اجداد ما تولید می گردیده است.
شرايط قحطی، بدنهای اجداد مان را به نحوی تکامل داد، که در تابستان قادر باشند غذا های مصرفی را ذخيره، و در زمستان نیز قادر باشند از این چربی های اندوخته برای گرم نگاه داشتن و نیز انجام دیگر فعاليت های متابوليکی خود استفاده نمايند.
پيروی از رژيم های غذا يی بسيار محدود از نظر کالری، بدن انسان امروزی را در حالتی همانند حالت قحطی که اجدادمان در گذشته با آن رو به رو بوده اند مواجه می نماید؛ که اين برای بدن دو ضرر بسيار اساسی دارد:
اول اينکه پيروی از اینگونه رژيم های غذا يی، متابوليسم بدن و نیز توانايی بدن در سوخت و ساز مواد غذايی و نيز انجام ديگر عملکرد های فيزيولوژيکی را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. که اين به نوبه ی خود منجر به افزايش وزن خواهد گشت. همچنين کاهش متابوليسم مضرات ديگری نيز برای بدن داشته که از جمله ی آنها می توان به پيدايش اختلالات هورمونی و نيز پيدايش مشکلات روحی و روانی اشاره نمود.
دوم اينکه، بدن افراد به واسطه ی پيروی از اینگونه رژيم های غذا يی بسيار مستعد چاقی می گردد. اين تا حدودی به دليل کاهش نرخ متابوليسم بدن در اين دسته از افراد می باشد. اما دليل عمده ی آن به نحوه ی تکامل فيزيولوژيکی بدن انسان بر مي گردد. همانگونه که گفته شد بدن اجداد ما قادر بوده به هنگام فراوانی غذا، غذا ها را به صورت چربی در بدن ذخيره نموده، و به هنگام قحطی از اين ذخاير استفاده نمايد. حال آنکه در زمانهای قدیم، دوره های فراوانی و قحطی ماه ها از يکديگر فاصله داشته اند، و به طور معمول، قبل از فرا رسيدن يکی ديگر از دوران فراوانی، تمامی ذخاير چربی موجود در بدن اجدادمان به پايان می رسيدند.
حال آنکه امروزه، غذا همواره و به مقادير فراوان در دسترس می باشد. و انسان امروزی به نادرستی و به دليل پيروی از رژيم های غذايی نادرست، اين سيگنال های قحطی را به اشتباه به بدن خود فرستاده و بدن را مستعد به ذخيره ی چربی می نمايد. در اين حالت، به هنگام مصرف مواد غذايی، بدن فرد رژيم گيرنده دقيقاً همانند بدن اجدادمان پاسخ گفته و قسمت عمده ی مواد غذايی مصرف شده را ذخيره می نمايد. اين يک واکنش بسيار منطقی فيزيولوژيک توسط بدن بوده، و بدن با انجام اين کار در واقع سعی دارد تا احتمال بقای خود در شرايط قحطی را افزايش دهد.
حال آنکه قحطی ای در کار نمی باشد، و قبل از اينکه تمامی چربی های ذخيره شده در نتيجه ی مصرف غذا به اتمام برسند، فرد بار ديگر به خوردن غذا اقدام می نمايد، و بدين واسطه اين چربی ها هر روز بیشتر بر روی هم انباشته می گردند.
رژيم های شديد مقطعی فقط در سيگنال های فيزيولوژيکی بدن اختلال ايجاد نموده و موجب کاهش نرخ متابوليسم و مهم تر از همه مستعد نمودن افراد به چاقی می گردند.
به اين گونه رژيم ها، رژيم های يو يو نيز اطلاق می گردد. اين بدان معناست که پس از اتمام هر دوره از این رژيم های غذايی بسيار محدود و سخت، و نيز پس از کاهش نسبی وزن بدن، مجدداً و به سرعت وزن بدن به حالت قبل و نیز مشابه و یا حتی چاقتر از زمان قبل از رژيم غذايی باز میگردد. و هر دوره از اين رژيم ها نیز، متابوليسم بدن را کند تر، کارايی بدن در سوزاندن چربی ها را کمتر و نيز بدن را برای ذخيره ی چربی مستعد تر می نمايد.
در رژيم غذايی خود هيچگاه هيچ کدام از وعده های غذايی را فراموش نکنيد!
خوردن غذا با مقادير کمتر و به تعداد دفعات بيشتر، بسيار سالم تر از خوردن وعده ها ی غذایی بسيار حجيم، و با تعداد دفعات کمتر می باشد.
| 
No comments:
Post a Comment